High hopes

shirtjesVoor veel Zuid-Afrikanen is dit het WK van de hoop. Hoop op de wereldtitel. Hoop op betere tijden. Hoop om deze maand wat extra geld te verdienen. Overal in de stad zie je bij de robots, zoals de stoplichten hier worden genoemd, straatverkopers hun spullen aan automobilisten proberen te slijten. Verkochten ze in januari van dit jaar nog wasknijpers, klerenhangers en andere nuttige huishoudartikelen, nu verkopen ze zonder uitzondering allemaal vlaggen van de deelnemende landen aan dit WK.
Otis, die elke morgen bij hetzelfde stoplicht in Kaapstad staat, vraagt 50 rand (5,50 euro) voor een vlag van Zuid-Afrika. Dat is best prijzig: in de winkel kost zo’n vlag 35 rand (3,70 euro). “Maar dit is  veel betere kwaliteit,”zegt Otis. “Kijk maar hoe goed hij is afgewerkt.”
Voor het vlaggetje dat ik gisteren bij Filemon op het FIFA Fan Fest kocht, betaalde ik 10 rand (1,10 euro). Maar dat was een kleinere vlag en daar zat geen houder bij om hem aan het autoraam te bevestigen. Als ik zeg dat ik 50 rand wel duur vind, wil Otis best nog wel 20% van de prijs afhalen, maar lager dan 40 rand wil hij niet gaan.
Ik vraag hem waar hij vandaan komt. Uit Zimbabwe, zegt Otis.

Het valt je pas na een tijdje op. En als je het niet weet, zie je het ook niet. Maar je hebt twee soorten mensen die bij de stoplichten staan: straatverkopers en bedelaars. De straatverkopers komen met hun spullen naast je auto staan. De bedelaars houden hun hand op of wijzen naar hun mond om aan te geven dat ze honger hebben.
De straatverkopers zijn buitenlanders. De bedelaars zijn Zuid-Afrikanen. Een buitenlander zal niet zo snel zijn hand ophouden. Zuid-Afrikanen doen dat wel. Verschillende Zuid-Afrikanen die ik de afgelopen week sprak – blanken, kleurlingen en zwarten – vertelden me allemaal hetzelfde verhaal. Soms geërgerd, soms beschaamd, maar vaak ook met een gulle lach. Als Zuid-Afrikanen over hun landgenoten vertellen sparen ze die niet.

Het is lastig hoe je zo’n verhaal moet inschatten, want het Zuid-Afrikaanse volk is zeer gemêleerd. Het land kent elf officiële talen, waarvan het Afrikaans, Engels, Xhosa en Zoeloe de vier belangrijkste zijn. Het volkslied wordt in die vier talen gezongen. Daarnaast wonen hier ook veel nakomelingen van verschillende migrantengroepen die zich ooit in Zuid-Afrika hebben gevestigd, zoals Portugezen en Indiërs, die allemaal weer hun eigen taal, zeden en gebruiken met zich meebrachten. De laatste tijd zijn daar ook nog eens ‘de buitenlanders’ bijgekomen, migranten uit naburige Afrikaanse landen als Zimbabwe, Nigeria en Botswana die illegaal de grens overkomen. Als prinses Maxima in Zuid-Afrika zou wonen, zou ze ongetwijfeld hebben gezegd dat de Zuid-Afrikaan niet bestaat.

Voor een verdeeld land als Zuid-Afrika moet het uitdragen van nationale trots een haast onmogelijke opgave zijn. Toch lijken de Zuid-Afrikanen daar tijdens dit WK met vlag en wimpel in te slagen. De gezamenlijke steun van blanken, zwarten en kleurlingen voor Bafana Bafana neemt zulke proporties aan, dat de Zuid-Afrikanen het zelf soms niet eens kunnen geloven. Inwoners van Khayelitsha stonden perplex toen ze tijdens de openingsfeest in de stad blanken op een vuvuzela zagen blazen. Dat zouden witte mensen nog niet zo heel lang geleden nooit hebben gedaan, stamelden ze vol ongeloof.

Terwijl de Nederlandse media in de ban zijn van de Bavaria-meisjes, merken de Zuid-Afrikaanse kranten op dat dit WK iets teweeg brengt wat er daarvoor niet was, al blijven sommigen hun reserves behouden. Als dit WK een succes wordt, is dat vooral te danken aan de Zuid-Afrikaanse bevolking die dit WK ten volste heeft omarmd, schreef de Mail & Guardian bij de start van het evenement. “Dat komt omdat we onszelf graag als een gelukkig en succesvol land zien, dat is verenigd in al zijn verschillen.”

Dat het niet altijd even gemakkelijk is om die gedachte uit te dragen,werd de afgelopen dagen soms ook al even duidelijk. Want – zoals gezegd – de verwachtingen tijdens dit ‘WK van de Hoop’ zijn hoog. Gisteren legden de stewards in de stadions van Durban en Kaapstad uit onvrede hun werk neer. In Durban kwam het zelfs tot een treffen tussen de stakers en de politie. In beide steden nam de politie het werk van de stewards over, zodat de wedstrijden gewoon doorgang konden vinden en supporters er weinig van merkten. Volgens de Cape Times, dat de stakingen op de voorpagina zette, kregen de stewards tussen de 190 en 205 rand (tussen de 20 en 22,50 euro) per dag betaald, waar ze hadden gerekend op 500 rand (53 euro) per dag. Dat lijkt niet veel, maar dat is het wel als je bedenkt dat het gemiddelde maandsalaris van een politieagent of een verpleegster ongeveer 3500 rand (375 euro) is.
Een aantal pagina’s verderop staat in het financiële katern van de Cape Times een bericht dat vooral bij de lagere inkomensgroepen, de mensen die minder dan 2000 rand (241 euro) per maand verdienen, het consumentenvertrouwen het meest is toegenomen. Dat is grotendeels het gevolg van het WK, aldus de krant. De verwachtingen van de middengroepen, die tot 10.000 rand (1070 euro) verdienen, zijn minder gestegen en die van de mensen die meer dan 10.000 rand verdienen is het consumentenvertrouwen vrijwel onveranderd gebleven, aldus het bericht.

Als het consumentenvertrouwen stijgt is dat goed voor de economie, want dat betekent dat de mensen ook meer gaan kopen. Wat de verkoop van voetbalsouvernirs betreft is dat zondermeer het geval. Branded soccer goods fly off shelves is de kop van een ander artikel in dezelfde Cape Times van vandaag. Voetbalplaatjes, voetbalshirts, voetbalvlaggen en vuvuzela’s vliegen de winkels uit. Opvallend is dat vooral de Shoprite en de Checkers, de Aldi’s van Zuid-Afrika, goede zaken doen. Dat is goed nieuws. Maar is dat ook genoeg om straks te voldoen aan alle hoge verwachtingen?

Dit bericht is geplaatst in WK 2010 en tagged als , , , , , , , , . Bookmark de permalink . Plaats een reactie of laat een trackback achter: Trackback URL.

Plaats een reactie

Je email adres wordt nooit gepubliceerd of gedeeld. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

*
*

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>