Het wk van de liefdadigheid

Vanmorgen opende het Nederlands elftal in Johannesburg een Cruyff Court. De bijeenkomst in Hillbrow, een probleemwijk in het centrum van Johannesburg, werd verslagen door honderden journalisten van overal. Hun beelden zullen de hele wereld over gaan. Het verslag van de opening van het veldje in Hillbrow zal vanavond ook uitgebreid te zien zijn bij Henry Schut en Hugo Borst in het WK Journaal.
Eerder had de KNVB al besloten het veld namens het hele Nederlands elftal te schenken. Een slimme zet van Bert van Marwijk en zijn staf: hierna kunnen de spelers zich weer concentreren op de wedstrijden. De druk op spelers om zich in te zetten voor een goed doel is groot, vooral tijdens dit WK in Zuid-Afrika. Bij de KNVB kwamen er veel verzoeken binnen. Vandaar dit collectieve gebaar. Daarna kan iedereen zich weer richten op het winnen van de wereldtitel.

Een veelgehoorde klacht is dat voetballers verwende en egocentrische miljonairs zijn, maar er zijn veel spelers van het Nederlands elftal die zich al hebben verbonden aan een goed doel. Joris Mathijssen, André Ooijer, Arjen Robben en Stijn Schaars zetten zich in voor Spieren voor spieren, de stichting die in 1988 mede werd opgericht door spelers van het Nederlands elftal, onder aanvoering van de huidige assistent-bondscoach Frank de Boer en zijn tweelingbroer Ronald. Johnny Heitinga is ambassadeur bij de Bart Foundation, de organisatie ter nagedachtenis van Bart de Graaff, Nigel de Jong zet zich in voor de Nierstichting en Dirk Kuyt heeft zelfs zijn eigen Dirk Kuyt Foundation (DFK) dat sportactiviteiten organiseert voor mensen met een beperking. Ook Wesley Sneijder en Rafael van der Vaart laten regelmatig blijken dat ze niet vergeten zijn waar ze vandaan komen. Sneijder liet onlangs een team spelertjes van zijn ouwe club invliegen naar Milaan om ze de dag van hun leven bij Inter te bezorgen, terwijl Rafael van der Vaart al jaren een straatvoetbaltoernooi organiseert op zijn oude cluppie. Na zijn transfer naar Real Madrid ging hij daar gewoon mee door. Alleen dit jaar moet hij het door zijn drukke programma laten afweten, excuseert hij zich op zijn website. Een voetballer die met zijn tijd meegaat, moet niet te beroerd zijn om iets voor een ander te doen. En zijn de internationals zelf verhinderd, dan nemen hun echtgenotes de honneurs waar. Televisiekijkers hebben de afgelopen weken kunnen volgen hoe voetbalvrouwen Bouchra van Persie en Winonah de Jong als Engelen van Oranje ten behoeve van SOS kinderdorpen naar Afrika vertrokken. Hun mannen bleven thuis om op de kinderen te passen. De spelers van Oranje zijn geen uitzondering.

Ook in het buitenland zetten spelers zich alom in voor het goede doel. In Spanje staat David Villa staat bekend om zijn goede inborst. En de beschermheren van Goal4Africa, de organisatie die in het leven werd geroepen bij de 90ste verjaardag van Nelson Mandela, zijn Steven Gerrard en Kaka, samen met de niet-geselecteerde Clarence Seedorf, die ongetwijfeld niet alleen voor het voetbal naar Zuid-Afrika had willen komen. In Suriname staat Seedorf bekend als een gulle gever. Maar als het om schenkingen gaat spannen spelers uit Afrika de kroon. Didier Drogba uit Ivoorkust en Samuel Eto’o uit Kameroen schenken miljoenen weg aan liefdadigheidsprojecten in hun land.

Wie Afrika zegt, zegt goede doel. Overal in de townships zijn lokale en buitenlandse organisaties bezig om de armoede te bestrijden. Met behulp van donaties worden huizen gebouwd, opvangcentra neergezet, gezondheidsprogramma’s gestart, voetbalscholen opgericht. Wat dit WK voetbal zo anders maakt dan alle andere daarvoor is de aanwezigheid van ontelbare hulporganisaties die hier tijdens het WK actief zijn. Dat zijn kleine organisaties zoals Abang, Dreamcatcher en African Brothers Football Academy, die hier in de afgelopen dagen voorbij kwamen zijn tot de grote ngo’s van deze wereld. Eergisteren en gisteren nog was bij de NCRV te zien hoe Joris Linssen met Unicef op pad ging om in het troostloze Hannover Park te kijken hoe miserabel en uitzichtloos het leven daar is. “Als je dat ziet ga je je schamen voor ons geklaag,” mailde een trouwe lezeres van deze weblog.
Op het veld van de African Brothers Football Society in Kaapstad gloort nog altijd hoop. “Het WK is over een maand voorbij, maar wij zullen er dan nog steeds zijn,” zegt oprichter Craig Hepburn. De bouwtekeningen van het nieuwe clubhuis hangen al aan de muur van de loods waar nu nog alle spullen worden opgeslagen. “Waarom zouden kinderen in Zuid-Afrika niet naar een gewone voetbalclub kunnen gaan zoals hun leeftijdgenoten in Nederland of Engeland? De komende maand zijn de ogen van de hele wereld op ons gericht. Dit is ons momentum.”