De voetbalkaravaan

prins albert in GuguletuIn het boek De crisiskaravaan bekijkt journaliste Linda Polman met een kritische blik naar de humanitaire hulpverlening die inmiddels is uitgegroeid tot een miljardenindustrie. “Nog nooit waren er zoveel hulporganisaties als tegenwoordig. Een karavaan van NGO’s, met in hun voetspoor popsterren, acteurs, politici en journalisten, trekt over de planeet, van crisisgebied naar oorlogszone,” aldus de flaptekst achterop het boek.
Deze maand is de karavaan in Zuid-Afrika aangekomen. Daar is geen crisis of oorlog gaande, maar het WK voetbal.

De afgelopen weken kwam ik elke dag wel iemand tegen die me uitnodigde om een voetbalproject bij te wonen. Want in zowat alle townships zijn er organisaties bezig die wel iets met voetbal doen.
Eerder schreef ik hier al over Bafanakids, African Brothers Football Academy en het scholenproject van Ajax Cape Town. Maar er zijn meer organisaties actief zoals Stars in their eyes, dat wordt ondersteund door de KNVB en de Oranje Camping en SCORE, een Zuid-Afrikaanse organisatie die steun krijgt van organisaties uit de hele wereld. Vanuit Nederland wordt SCORE gesteund door de 3ehelft en NCDO.
Gretta, een van de persmeisjes op het FIFA Fan Fest had ook een goede tip voor mij. Een vriend van haar had een voetbalschool opgericht in Camps Bay, een chique wijk met de allure van een Franse badplaats, waar kinderen uit de townships naartoe werden gebracht.
Ook ontmoette ik een Deense die mij wist te vertellen dat het Deense team bezig was met een voetbalproject in Knysa, de plaats waar ze tijdens dit WK logeerden.
Op mijn beurt vertelde ik de Deense over de Nederlandse aanleg van twee Cruyff Courts in Kaapstad en eentje in Hillbrow in Johannesburg. Bij de opening van de laatste twee weken geleden, waren ook de spelers van het Nederlands elftal aanwezig, en in hun kielzog was de hele wereldpers gekomen.
Maar dat was nog niet alles, zei ik, want de KNVB had daarnaast ook nog eens aangekondigd om de komende drie jaar 2010 plaatselijke voetbalcoaches op te leiden. Frank Rijkaard was een van de eerste trainers die zo’n opleiding verzorgde.

De Deense wist mij te vertellen dat de Fransen helemaal niets deden. Datzelfde liet ook de Zuid-Afrikaanse dichteres Antjie Krog iemand beweren in haar speciale voetbalcolumn in de Volkskrant. De Fransen kwamen nergens en spraken met niemand.
Dat is niet helemaal waar: ook de Fransen hebben hier met de organisatie Diambars een eigen voetbal-mongo, al zijn het de oud-keeper Bernard Lama en de niet-geselecteerde Patrick Viera die daarvan de mede-oprichters zijn.

Twee weken geleden was ik bij de opening van Ikhaya Lemidlalo (home of sport) in Guguletu. Het project is een initiatief van de Verenigde Naties, het prinsdom Monaco en de stad Kaapstad en voorziet kinderen in de township van naschoolse opvang en sportonderwijs.
De opening werd daarom verricht door Prins Albert van Monaco. Dan Plato, de burgemeester van Kaapstad en Helen Zille, zijn voorgangster en imiddels de gouverneur van de Westkaap waren er ook.
Er waren daarom veel Zuid-Afrikaanse en Franse journalisten. Hun Nederlandse collega’s zaten nog in Johannesburg, ruim 1000 kilometer verderop waar het Nederlands elftal nog zijn eerste wedstrijd moest spelen.

Prins Albert had zijn aanstaande echtgenote meegebracht, maar dat wisten de aanwezige journalisten toen nog niet.
“Wie is die blonde vrouw?” vroeg iemand.
Het bleek de Zuid-Afrikaanse zwemster Charlene Wittstock te zijn. Afgelopen vrijdag meldde Afrikaanse krant Die Burger op de voorpagina, dat ‘SA se Charlene haar prins kry.’
Monaco krijgt opnieuw een sprookjeshuwelijk, aldus Die Burger en Charlene wordt de nieuwe Grace Kelly.
De krant had ook met de vader van de aanstaande bruid gesproken. Prins Albert had hem gebeld om de hand van zijn dochter te vragen. De krant citeerde ook wat de prins had gezegd:
‘Sy preciese woorde was: ‘Ek wil graag ‘n ring aan die dame se vinger sit.’

Er waren die dag veel kinderen op het sportveld in Guguletu. Nadat het verplichte programma was afgerond en de fotomomenten waren geweest, schoot ik nog even Helen Zille aan. Ik vroeg haar wie het WK gaat winnen. ”Ik hoop dat Duitsland in de finale komt,” zei Helen Zille. “Want Duitsland doneert voor elke goal die ze maken geld aan de kinderen van Zuid-Afrika.”

Dit bericht is geplaatst in WK 2010, community projects en tagged als , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . Bookmark de permalink . Plaats een reactie of laat een trackback achter: Trackback URL.

3 Reacties

  1. joyce
    Posted 27 June 2010 at 21:21 | Permalink

    Gelukkig dat er zoveel landen wat doen. Perfect dat het WK er is. Goed verhaal. Eigenlijk wil ik niet dat Duitsland, wint maar na je verhaal te hebben gelezen denk ik er anders over. Wacht op het volgende verhaal.

  2. esther
    Posted 28 June 2010 at 10:39 | Permalink

    Maar dan? Als het WK weer weg is, blijft de hulp dan wel? Structureel?

  3. Frieda
    Posted 30 June 2010 at 10:32 | Permalink

    Esther’s vraag kwam ook meteen in mij op.
    Hopen op en dankbaar zijn voor donaties gekoppeld aan doelpunten. Hulp laten afhangen van eigen voordeel… Het zet de drijfveren weer duidelijk op de kaart. Ik denk hier veel over na. Misschien moeten we onder ogen zien dat het zo werkt. En die kennis gebruiken in strategieën om een structureel systeem van de grond te krijgen.

Plaats een reactie

Je email adres wordt nooit gepubliceerd of gedeeld. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

*
*

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>