Sinds een aantal jaren kijk ik belangrijke voetbalwedstrijden altijd met mijn goede vriend Hans. Ooit woonden wij in hetzelfde studentenhuis in de Amsterdamse Jordaan tezamen met negen studentes. Zoiets schept een band voor het leven.
Door de jaren heen hebben we heel wat voetbalwedstrijden samen gezien. Klassiekers in de Eredivisie, wedstrijden in de Champions League en interlands van het Nederlands elftal. Soms in het stadion, soms in ons vaste voetbalcafé in de Pijp, maar vaker gewoon thuis op de bank voor de televisie. De laatste tijd komt het steeds vaker voor dat we daarbij niet in dezelfde kamer zitten. Dan houden we elkaar op de hoogte door het sturen van sms-berichten.
Heel veel mannen doen dat. Tijdens de wedstrijd zie je de mensen om je heen in het stadion of in het café altijd driftig in de weer met hun mobiele telefoon, blackberry of i-phone.
Het is namelijk ook heel leuk om een wedstrijd op die manier te beleven. Het geeft de wedstrijd een nieuwe dimensie.
Hier tijdens het WK zie je dat het sms’en en twitteren tijdens de wedstrijd een internationaal verschijnsel is. Iedereen moet zijn aandacht verdelen tussen wat er op het veld is te zien en het schermpje van zijn mobiele telefoon.
De wedstrijd Uruguay – Nederland was wat dat betreft een wedstrijd zoals alle andere.
“Ik zit in het stadion.”
“Met je perskaart?”
“Nee, gewoon kaartje gekocht via KNVB; 400 dollar voor betaald (gewone prijs).”
“Hè? 400 dollar? Dat is pittig.”
In de achttiende minuut: “Wat een wereldgoal.”
Voor ik kon antwoorden, had ik de volgende sms al binnen. Hij kwam niet uit Amsterdam.
“THATS WHAT I Am TALKING ABOUT!” Siya (Gugs).
Siya is de jonge journalist die ik een aantal weken terug had ontmoet bij Mzoli Meat in Guguletu. Toen hij hoorde dat ik een collega uit Nederland was, wilde Siya alles van de journalistiek in Nederland weten. We spraken af dat we elkaar voor mijn vertrek zouden treffen voor een kop koffie. Sindsdien stuurt Siya me regelmatig een sms, want het is er tot nu toe nog niet van gekomen.
Daarna kreeg ik een sms van Loyiso uit Khayelitsha. Met Loyiso zag ik alle groepswedstrijden van Bafana Bafana. “I told you Holland will be in the final.”
Vervolgens bleven de sms’jes uit de townships binnenkomen. Ricardo, de Oranjesupporter uit de kleurlingen township Heideveld , die ik een tijdje terug interviewde voor het Algemeen Dagblad, kon zijn geluk niet op. En Anthony, de wat oudere heer met wie ik op de Parade, in de tent van telecombedrijf MTN de wedstrijd Nederland – Slowakije had gezien complimenteerde me met de verrichtingen van mijn landgenoten.
Even leek Diego Forlan nog het feest te verstoren toen hij de gelijkmaker scoorde,
“Fout van Stekelenburg,” luidde het commentaar uit Amsterdam.
Maar na de rust liep het Nederlands elftal gelukkig weer snel uit naar 3-1 en begonnen de felicitaties uit de townships weer binnenstromen.
De laatste sms kwam van Gideon, the stickman van Khayelitsha: “Hi Ricci, congratulation for the win. Now is the time to win the cup. I hope u celebrate well. My brother, goodnight.”
2 Reacties
De gevleugelde uitdrukking had voor mij al lang geen betekenis meer, maar nu dacht ik: dus sport verbroedert tóch…
jammer dat je mijn sms niet hebt gebruikt… (-;
keep up the good job right up to the finals my brother.